ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΜΠΛΙΑΝΗΣ

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Η ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΙΣΣΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ




Οι φετινές γιορτές Εξόδου (2012) ήταν αφιερωμένες στο ρόλο των γυναικών του Μεσολογγίου, οι οποίες μόχθησαν, πολέμησαν, θυσιάστηκαν για την ελευθερία, στις τρείς πολιορκίες.

Αυτές οι γυναίκες έδειξαν αξιοθαύμαστο θάρρος, υπομονή, αξιοπρέπεια, βοήθησαν με κάθε τρόπο, στην περίθαλψη των αρρώστων, των τραυματιών και στην άμυνα της πόλης, δίπλα στους άνδρες, σαν άνδρες,  ζωσμένες με άρματα πολεμούσαν  τον εχθρό.

Οι Μεσολογγίτισσες όχι μόνο δε δείλιασαν, αλλά αντίθετα εμψύχωναν τους άνδρες και τους παρακινούσαν να αγωνιστούν ως το τέλος.

Την παραμονή της Εξόδου οι Μεσολογγίτισσες έκαψαν τα << σεμνά κρεβάτια>> τους για να μη τα μαγαρίσουν οι Αγαρηνοί και ετοίμασαν αφιόνι  να δώσουν στα παιδιά τους να κοιμηθούν για να μην ακουσθούν την ώρα που θα βγαίνουν .

Μοίρασαν τα ρούχα των δικών τους που είχαν σκοτωθεί, να τα φορέσουν αυτοί που θα έβγαιναν, γιατί τα δικά τους ήταν λερωμένα.   

Και κατά την ηρωική έξοδο το 1826 ακολούθησαν πολλές γυναίκες με ανδρική ενδυμασία κρατώντας από το ένα χέρι το σπαθί και από το άλλο το παιδί τους.
Εκαναν την γήινη υπέρβαση, όρμησαν μπροστά μαχόμενες  αψηφώντας το θάνατο.
Δεν ήταν ένα ηρωικό γεγονός αυτό που έγινε, ήταν μια προμελετημένη ενέργεια, ήταν η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η πνευματική τους καλλιέργεια, ήταν η εθελούσια <<ΘΥΣΙΑ>>, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ η ΘΑΝΑΤΟΣ,  τίποτα άλλο.
 
Ζωγράφοι, ποιητές και συγγραφείς, εμπνεύστηκαν από το μεγαλείο της λεβεντιάς και της  αυτοθυσίας τους, απαθανατίζοντας την Μεσολογγίτισσα, οι μεν σε πίνακες ζωγραφικής οι δε  σε στίχους και κείμενα .



Ζωγράφοι όπως ο Ντελανσάκ, σε πίνακά του, η Μεσολογγίτισσα μάνα, αγκαλιά με το νεκρό παιδί της στρέφει το ξίφος  προς το  στήθος της, προτιμάει το θάνατο από τη υποταγή στον άπιστο, από τη σκλαβιά. 




   Ο Θεόδωρος  Βρυζάκης φιλοτέχνησε τον πίνακα της Εξόδου του Μεσολογγίου, στον οποίο φαίνονται καθαρά οι Μεσολογγίτισσες  ζωσμένες με άρματα μάχονται
δίπλα στους άνδρες  σαν άνδρες,

Σε πίνακα του  Λουί Μπενζαμέν Ντεβούζ, Μεσολογγίτες άνδρες και γυναίκες ορμούν στη μάχη με προτροπή του σεβάσμιου Ιωσηφ Ρωγών. Σκηνές ατέλειωτων βομβαρδισμών με θύματα γυναίκες.

Ο Αύγουστος Φάμπρ στα κείμενά του γράφει πρώτος, λίγους μήνες μετά την Εξοδο κάνοντας γνωστό στην Ευρώπη τη Θυσία των Μεσολογγιτών. 


Ο Δ. Σολωμός στους <<Ελεύθερους Πολιορκημένους>>  στο Β΄ Σχεδίασμα λέει: <<Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ΄ ονόμά τους μνέω>> , <<Γιατί η δύναμη δεν είν΄ σ΄αυτές  ίσια με τ΄ άλλα δώρα>>, <<Ορκίζουν σε στη στάχτη αυτή……Και στα κρεββάτια τα΄άτυχα με το σεμνό στεφάνι>>  και να υπομένουν δίπλα στα νεκρά παιδιά τους  <<Κι άφ΄σε το χέρι του παιδιού, κι εσώπασδε λιγάκι, και ξάφνου της εφάνηκε  στο στόμα το βαμπάκι>>.

Γ΄ Σχεδίασμα <<Αηδονολάλειε στήθος μου, πριν το σπαθί σε σχίση ……με σας να πέσω στο σπαθί, κι άμποτε να ΄μαι πρώτη>>  σκηνή όπως έχει απεικονιστεί από τον Ντελανσακ.

Στο ποίημά του <<Η γυναίκα της Ζάκυνθος>> στιγματίζει την στάση μιας μερίδας βολεμένων αρχοντισσών της Ζακύνθου, απέναντι στις γυναίκες του Μεσολογγίου, που είχαν καταφύγει στο νησί .

<<Τι το θέλατε γυναίκες να πάρετε τα όπλα?  Σάμπως δεν είχατε τα πάντα στο Μεσολόγγι – τα κτήματά σας, τις εκκλησίες σας, τα πλούτη σας, τους υπηρέτες σας? Γιατί προδώσατε τον Τούρκο που σας τα έδινε όλα πλουσιοπάροχα?>>
Αυτή ήταν η λογική όλων  εκείνων που ήσαν έτοιμοι να υποδουλωθούν σε κάθε Τούρκο, σε κάθε Αγαρηνό ή Φράγκο ή Βενετό . 

Οι φλόγες του Μεσολογγίου και οι συνειδητή θυσία των αγωνιστών θέρμαναν τις καρδιές των πολιτισμένων και τους ξεσήκωσαν  σε μια αληθινή σταυροφορία για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους.



Δημοσίευση του κειμένου στην Εφημερίδα << Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΜΠΛΙΑΝΗΣ >>, έτος 2012






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Δημοφιλείς αναρτήσεις