ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΜΠΛΙΑΝΗΣ

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ

Ιστορικό "ΟΧΙ" του Δημ.Συμβουλίου Καρδίτσας για τα αιολικά στα Άγραφα

Αρνητικά αποφάνθηκε προχθές το Δημοτικό Συμβούλιο Καρδίτσας σε μια μαραθώνια συνεδρίαση για τα Αιολικά στις βουνοκορφές των Αγράφων.
Οι εντάσεις δεν έλειψαν μιας και στην αίθουσα του ΔΣ παρευρίσκονταν φορείς και πολίτες  που αντιδρούσαν στην κατασκευή των τριών αιολικών ασκώντας πιέσεις τόσο στην εταιρεία αλλά και στους συμβούλους.
 Η απόφαση η οποία πάρθηκε κατά πλειοψηφία ανέφερε ..ότι η επενδυτική πρόταση μπορεί να τραυματίσει ανεπανόρθωτα το φυσικό περιβάλλον και να έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες, στην τουριστική προβολή της ευρύτερης ορεινής περιοχής καθώς και στις δραστηριότητες των ανθρώπων που ζουν από και κοντά στη φύση.
Θυμίζουμε ότι εδώ και μέρες υπήρχε ..κάλεσμα φορέων και πολιτών για να ακυρωθεί η εγκατάσταση
ανεμογεννητριών στις κορυφογραμμές των Αγράφων


Πηγή: http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/2013/11/blog-post_4304.html#ixzz2m46JkcUZ

ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΦΑΡΑΓΓΙΟΥ ΠΑΝΤΑΒΡΕΧΕΙ

pantabrexei123
Την περασμένη Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013 εκδόθηκε -από τη Διεύθυνση Διοικητικού-Οικονομικού της Περιφερειακής Ενότητας Ευρυτανίας- ένταλμα πληρωμής ύψους 22.140 ευρώ για την εξόφληση της μελέτης "Ανάδειξη του φαραγγιού Πανταβρέχει".
Όπως είχαν δημοσιεύσει σε αναλυτικό ρεπορτάζ τα «Ευρυτανικά Νέα» (αρ. φυλ. 514/19-09-2012) η εν λόγω μελέτη είχε ανατεθεί σε μια επιστημονική ομάδα (καθηγητές) του Τμήματος Δασοπονίας Καρπενησίου του ΤΕΙ Λαμίας.
Για την ιστορία να αναφέρουμε πως η σχετική σύμβαση ανάθεσης υπογράφηκε πριν από ένα χρόνο περίπου (στις 3 Σεπτεμβρίου 2012) από τον αντιπεριφερειάρχη Ευρυτανίας κ. Βασίλης Καραμπάς και τον τότε πρόεδρο του ΤΕΙ κ. Σταύρο Καρκάνη, ενώ επιστημονικός υπεύθυνος του έργου είχε οριστεί ο Δρ. Ανδρέας Παπαδόπουλος, καθηγητής του Τμήματος Δασοπονίας και επικεφαλής της επιτροπής παρακολούθησης του έργου ο διευθυντής της Τεχνικής Υπηρεσίας κ. Γεώργιος Τάκης.
Τι προβλέπεται
Σκοπός του έργου είναι η καταγραφή και ανάλυση των δραστηριοτήτων των επισκεπτών του φαραγγιού (κολύμπι, περιήγηση, αθλητισμός, ψάρεμα, κατασκήνωση κ.α.) με τη βοήθεια ερωτηματολογίων και άλλων τεχνικών συγκέντρωσης πληροφοριών και αξιολόγηση σε ό,τι αφορά τη συμβατότητά τους με τη λειτουργία των οικοτόπων της περιοχής.
Έτσι θα προκύψει ο κανονισμός για τις δραστηριότητες που επιτρέπονται και τον τρόπο διεξαγωγής τους. Εντωμεταξύ, σημαντική είναι και η σύνταξη ενδεικτικών πρότυπων μελετών για την ανάδειξη και προστασία του Φαραγγιού, καθώς και για τη βελτίωση της επισκεψιμότητάς του, όπως μελέτη για κατασκευή κυκλικής διαδρομής από τη γέφυρα Ροσκάς - Στουρνάρας έως την έξοδο του φαραγγιού (μονοπάτια, εξέδρες παρατήρησης, κρεμαστές γέφυρες, προστατευτικά κιγκλιδώματα κ.α.), καθώς και μελέτες για δημιουργία σημείων πληροφόρησης με ενημερωτικές πινακίδες, χώρους υποδοχής και αναψυχής και θέσεις θέασης, ενώ εξίσου σημαντική κρίνεται και η συλλογή πληροφοριακού υλικού για την ανάδειξη και προβολή της περιοχής (νερό, πετρώματα, χλωρίδα, πανίδα, θρύλοι και παραδόσεις κ.α.).



ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ 2013

ΑΜΠΛΙΑΝΗ



Φωτογραφία Κωνσταντίνος Σοκόλας



Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ - ΑΜΠΛΙΑΝΗ 2013








       
   Με σύμμαχο τον πολύ καλό καιρό πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 26 και Κυριακή 27/10 η  γιορτή κάστανου στην Αμπλιανη,  μια γιορτή που έγινε θεσμός πλέον με πολύ μεγάλη προσέλευση ντόπιων αλλά και ξένων επισκεπτών. Η γιορτή κάστανου διοργανώνεται από τους εκπολιτιστικούς συλλόγους
 << ΑγίαΠαρασκευή>>   και <<Ο Στέγκος>>.




Τα κάστανα στα κάρβουνα και σε μεγάλες κατσαρόλες  ο τραχανάς, που μαζί με πλήθος από πίτες και γλυκά που ετοίμασαν οι γυναίκες του χωριού, ζεστό ρακόμελο και τσίπουρο προσφέρθηκαναν σε όλους τους επισκέπτες.






   Η προετοιμασία από τους ανθρώπους των συλλόγων  ήταν εξαιρετική για μια φορά ακόμη και δόθηκε έτσι η ευκαιρία να περάσουν όλοι οι επισκέπτες μια αξέχαστη μέρα σε ένα καταπληκτικό περιβάλλον και   για αυτό τους αξίζουν συγχαρητήρια..   

   

     

   Ζωή Ι. Γκανιάτσου      

Εκδηλώσεις των Συλλόγων “Ο Στέγκος” και “Αγία Παρασκευή”

9 Ιουλίου 2012 στις 1:34 μ.μ.
Εκδηλώσεις των Συλλόγων “ΟΣτέγκος” και “Αγία Παρασκευή” Αμπλιανης 
                                            23 και 24  Ιουνιου  2012

1.  Σάββατο 23-06-2012
     α)  Πρωί  αναχώρηση για μάζεμα τσαγιού 
     β)  Δείπνο προς τιμήν  της Οικ. Αθανασίου και Μαρίνας  Μαρτίνου, λόγω  της οικονομικής                             προσφοράς για την συντήρηση  του  τέμπλου και των εικόνων του Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής                     Αμπλιανης

 2. Κυριακή 24-06-2012
     α) Εκκλησιασμός
    

β) Γιορτή Τσαγιού  και  Ρίγανης 

Με επιτυχία διοργανώθηκε από τους Πολιτιστικούς Συλλόγους  “Στέγκος” και “Αγίας Παρασκευής” φέτος για 3η συνεχόμενη χρονιά η Γιορτή Τσαγιού στην Αμπλιανη Ευρυτανίας.
Νωρίς το πρωί του Σαββάτου, της 23 Ιουνίου 2012, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία του χωριού, όλοι όσοι ήθελαν να  ζήσουν πρωτόγνωρες στιγμές. Ανταλλάξανε ευχές και καλωσορίσματα, δόθηκαν σχετικές οδηγίες και με σύμμαχο τον καλό καιρό  ξεκίνησαν .
Οι δυσπρόσιτες  πλαγιές, πίσω από του Γολέμη την κορυφή, γέμισαν ανθρώπινες παρουσίες αναζητώντας της πολυπόθητες τσαγιές.
Οι γνώστες του “αθλήματος” έλεγαν: “δεύτερο χέρι” δηλ. τα  πρώτα κλωνιά της τσαγιάς έχουν μαζευτεί, από άλλους, μέρες πριν, για τους υπόλοιπους η εμπειρία συγκλονιστική. Οι πιο τολμηροί σκαρφάλωναν σαν αγριοκάτσικα στα βράχια για να κόψουν έστω και λίγα κλωνιά. Στη συνέχεια ραντεβού στη Τερζόλακα για ξεκούραση, αναμνηστικές φωτογραφίες, ζεστό καφέ, τσάι, γλυκά, κρύο νερό και επιστροφή στην Πλατεία για τσίπουρα.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας οι δύο Σύλλογοι παρέθεσαν δείπνο στην οικογένεια Αθανασίου και Μαρίνας Μαρτίνου, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη μεγάλη χορηγία προς το Χωριό μας. Μαζί με τις θερμές ευχαριστίες προσφέρθηκαν δώρα της φύσης, τσάι και ρίγανη. Δώρα με μοναδικότητα, ένα Αμπλιανίτικο σακούλι με κλειδιά των σπιτιών μελών των Δ.Σ. των δύο Συλλόγων, ένα ζευγάρι χειροποίητα αμπλιανίτικα  προμάνικα, φτιαγμένα με μεράκι από την κ. Ευθυμία Γκανιάτσου, μία γκλίτσα. Δώρα γεμάτα ιστορία, όπως ο 1ος τόμος της εφημερίδας “ Η Φωνή της ΄Αμπλιανης”, βιβλία αναφερόμενα αποκλειστικά στην Αμπλιανη και τέλος μία εικόνα “ Ο Αγγελος Κυρίου ”.
Ναι, σαν ΄Αγγελος Κυρίου η οικογένεια Αθανασίου και Μαρίνας Μαρτίνου με τη χορηγία τους για την συντήρηση του τέμπλου και των εικόνων του Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής διέσωσαν το πολυτιμότερο Μνημείο μας.

Την επόμενη ημέρα, Κυριακή πρωί, 24 Ιουνίου 2012 σε εκδήλωση, προς τιμήν του ζεύγους Μαρτίνου, για την προσφορά τους προς τον Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Αμπλιανης, της Ιεράς Μητροπόλεως Καρπενησίου, τελέστηκε  Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Καρπενησίου κ.κ. Νικολάου.
Απονεμήθηκαν τιμητικές διακρίσεις από τον Σεβασμιότατο και τον κ Κων/νο. Μπακογιάννη, Δήμαρχο Καρπενησίου.
Επίσης ο Δήμαρχος ανακήρυξε επίτιμο Δημότη Καρπενησίου,  τον κύριο Αθανάσιο Μαρτίνο.
Οι ομιλητές εξήραν το φιλανθρωπικό έργο του ζεύγους Μαρτίνου και εκφράστηκαν ευχαριστίες από όλους .
Η Πρόεδρος του Συλλόγου “Ο Στέγκος” κ. Αικ. Τζινιέρη είπε μεταξύ των άλλων:
“Με ουσιαστική ευαισθησία εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας για τη χορηγία του ζεύγους Μαρτίνου για την διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς”.
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου “Αγίας Παρασκευής” Ν. Μπάκας είπε:
“Θανάση και Μαρίνα μας κάνατε καλύτερους ανθρώπους» Σας ευχαριστούμε.

Η κ. Τζινιέρη προσκάλεσε όλους τους παρευρισκόμενους να περάσουν από τον  μπουφέ που είχε στηθεί στα πλαίσια της Γιορτής Τσαγιού  και να απολαύσουν ζεστό τσάι, ρακόμελο και άπειρες λιχουδιές.
Η προσφορά των γυναικών του Χωριού και φέτος  ήταν πλούσια σε παραδοσιακά και τοπικά εδέσματα.που άφησαν άριστες εντυπώσεις στους  παρευρισκόμενους από άποψη γεύσης και ποικιλίας.
Ζωή Ι.Γκανιάτσου

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Στρατηγός Θεοδωράκης Δημήτριος


Κορυτσά: Αφιερωμένες στον στρατηγό Θεοδωράκη οι εκδηλώσεις για την απελευθέρωση της πόλης

Ηταν ο ηγέτης των Ελληνικών στρατευμάτων που μπήκαν στην πόλη στις 22 Νοεμβρίου 1940


                   Την  απελευθέρωση της πόλης της Κορυτσάς στις 22 Νοεμβρίου 1940, κατά την Ελληνοϊταλικό  πόλεμο, τίμησαν Hπειρώτες και Βορειοηπειρώτες της Θεσσαλονίκης και φίλοι της Ηπείρου. Η 73η επέτειος ήταν αφιερωμένη στην μνήμη όσων πήραν μέρος στην μάχη που οδήγησε στην απελευθέρωση της πόλης.  Τις  εκδηλώσεις που  διοργάνωσε η Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013. Άρχισαν με  επίσημη δοξολογία και επιμνημόσυνη δέηση που  τελέστηκαν  στον Ιερό Ναό της Νέας Παναγίας. Στο Άγαλμα της Ηπειρώτισσας του 1940, το οποίο ανεγέρθη από την Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης το 1990 στη συμβολή των οδών Παύλου Μελά και Δημητρίου Γούναρη κατατέθηκαν  στεφάνια υπέρ των πεσόντων.
                 Οι εορταστικές εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν στην αίθουσα διαλέξεων της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης , με ομιλία για τη ζωή και τον αγώνα του στρατηγού  Δημήτριου Θεοδωράκη ο οποίος ήταν επικεφαλής της στρατιωτικής μονάδας που απελευθέρωσε την Κορυτσά και διατέλεσε πρώτος Φρούραρχος Κορυτσάς στις 22 Νοεμβρίου 1940.  Ομιλητής ήταν εγγονός του ήρωα της Κορυτσάς κ. Κωνσταντίνος Θεοδωράκης που συγκίνησε το ακροατήριο και κράτησε  αμείωτο το ενδιαφέρον του.

               Ο απελευθερωτής της Κορυτσάς  στρατηγός Δημήτρης Θεοδωράκης  γεννήθηκε το 1892 στην Άμπλιανη Ευρυτανίας. Κατετάγη εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό τον Οκτώβριο του1910.  Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913 και στον Ελληνοβουλγαρικό Πόλεμο 1913 και διακρίθηκε σε πολλές μάχες και προήχθη σε Ανθυπολοχαγό. Έλαβε μέρος στο Μακεδονικό Μέτωπο κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο 1917-1918. Συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία από το 1920 και έφθασε μέχρι τις εκβολές του Σαγγαρίου ποταμού Νικαίας. Επέστρεψε από την αιχμαλωσία  στην Μικρά Ασία τον Μάρτιο του1923. Προήχθη σε Ταγματάρχη το 1925 και υπηρέτησε ως Διοικητής σε πολλές μονάδες της Μακεδονίας και του Βόρειου Αιγαίου. Αποστρατεύθηκε το1934 με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη, αλλά έλαβε μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως Έφεδρος Υποδιοικητής του 53ου Συντάγματος Πεζικού της ΙΧ Μεραρχίας. Στις 22 Νοεμβρίου 1940 ανέλαβε πρωτοβουλία και ηγήθηκε αποσπάσματος καταδιώξεως εναντίον των Ιταλών. Κατέλαβε την Κορυτσά, την οποία ανακήρυξε ελεύθερη  και διορίστηκε πρώτος Φρούραρχος. Το 1945  του απενεμήθη ο βαθμός του Υποστρατήγου. Διετέλεσε Διευθυντής της Στρατιωτικής Λέσχης Αξιωματικών Φρουράς Αθηνών 1945-1949 και πρόεδρος αυτής το 1946. Το 1950 επέστρεψε στη γενέτειρά του,  Άμπλιανη Ευρυτανίας και ανέλαβε πρωτοβουλία για την αναδιοργάνωση του χωριού του. Διετέλεσε Πρόεδρος της  Κοινότητας 1959-1963, καθώς και εκπρόσωπος της  Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Ευρυτανίας. Πέθανε στις 13 Αυγούστου 1988

                 Για την πολεμική και κοινωνική του δράση και προσφορά στον πόλεμο και και την ειρήνη, έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις ανάμεσα στις οποίες τον Πολεμικό Σταυρό, το Αριστείον Ανδρείας και το Μετάλλιον Ενώσεως Δήμων και Κοινοτήτων του Ν.Α.Τ.Ο. 
               Στην  εκδήλωση ήταν παρόντες ο Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Γεροντόπουλος , Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης βουλευτής Θεσσαλονίκης κ. Θεόδωρος Καράογλου , ο Υπουργός  Αναπληρωτής Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής  Αλλαγής κ. Παπαγεωργίου, ό βουλευτής Ν. Ιωαννίνων   κ. Σταύρος Καλογιάννης, ό βουλευτής ΠΑΣΟΚ Άρτας κ. Χρήστος Γκόκας . Παρέστησαν ό υφυπουργός εθνικής παιδείας και βουλευτής Θεσσαλονίκης κ. Κων/νος Γκιουλέκας ,  ό βουλευτής Θεσσαλονίκης κ.Γιάννης Ιωαννίδης , ό Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του ΥΜΑΘ κ. Γιάννης Ποδιώτης, ό συνταγματάρχης Τριαντάφυλλος Καραγκούνης Χρήστος Κοβατσιάδης , ό πολιτευτής Καστοριάς κ. Κοβατσιάδης Στέργιος, ό πρώην περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης , ο αντιπρόεδρος και η γ.γ. του Πανελληνίου Συλλόγου Απογόνων Μακεδονομάχων «Ο Παύλος Μελάς » κ. Βασίλης Λιάβας και κα Ανθούλα Αμαξίδου , ό πρόεδρος του Συλλόγου των Απανταχού Σουλιωτών κ. Μπότσαρης , ό εκπρόσωπος του Συνδέσμου Εθνικής Ενότητας  κ. Χρήστος Βενέτης , ό γραμματέας οργάνωσης Θεσσαλονίκης του Εθνικού Μετώπου κ. Σωτήριος Αντωνιάδης 

ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ.GR


Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΡΟΝΤΙΔΗ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ELECTRA ROOMS



Ο Επαγγελματικός Θίασος της ΧΙΟΝΑΤΗΣ και η Δραματική Σχολή Ροντίδη φιλοξενήθηκε στα Ενοικιαζομενα Διαμερισματα Elektra ROOMS     και με την σειρά τους  έδωσαν τις ευχαριστίες τους μέσω του Facebook  για την ζεστή φιλοξενία που συνάντησαν σε αυτό τον  όμορφο ξενώνα.

"Να ευχαριστήσουμε για 2η χρονιά την κ.Ηλεκτρα και τα HLEKTRA ROOMS στο όμορφο Μεσολόγγι, για τη ζεστή φιλοξενία. Ο επαγγελματικός θίασος της ΧΙΟΝΑΤΗΣ έφυγε με τις καλύτερες αναμνήσεις ..!! "

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Γιάννης Ν. Κουφός : Συγγραφέας-ποιητής-δημοσιογράφος


Μία λιτή εκδήλωση μνήμης αφιερωμένη στον αμπλιανίτη λογοτέχνη Γιάννη Ν. Κουφό έγινε στις 13 Αυγούστου ημέρα Κυριακή  στην κεντρική πλατεία του  χωριού μας . Ομιλητής ο εκπαιδευτικός  τεως σχολικός σύμβουλος ΠΕ και συγγραφέας Διονύσιος Μπερερής,
 Γιάννης Ν. Κουφός, με λογοτεχνικό ψευδώνυμο Γιάννης Νικάνθης { απο τα ονόματα των γονιών του :Νίκος –Ανθή} .



Ο Γιάννης Κουφός γεννήθηκε το 1934 στο Νιοχώρι Μεσολογγίου και πέθανε στην Αθήνα το 2002.  Φοίτησε στο Γυμνάσιο Αιτωλικού και στην Παλαμαϊκή Σχολή Μεσολογγίου και σπούδασε νομικά στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στο δημοσιογραφικό και εκδοτικό χώρο. Υπήρξε εκδότης και διευθυντής τοπικών εφημερίδων, βιβλίων και περιοδικών. Εξέδωσε την Αιτωλοακαρνανική και Ευρυτανική Εγκυκλοπαίδεια και από το 1963 ήταν επιμελητής και συντάκτης της μεγάλης εγκυκλοπαίδειας Πάπυρος Λαρούς.


Μεταξύ των άλλων ο κος Μπερερής είπε :

 «Το θεωρώ της τύχης εύνοια και επιταγή χρέους που βρίσκομαι σ αυτό το βήμα για να πω τον προσήκοντα λόγο για ένα επίλεκτο τέκνο που οι προγονικές του ρίζες ανάγονται στην Αμπλιανη» ………………και πιο κάτω «Χαλκέντερος, με κείνο το αμπλιανίτικο πείσμα για δημιουργία, κλεισμένος στους τέσσερες τοίχους του γραφείου του, διάβαζε, σημείωνε, έγραφε»….

« όμως ο Κουφός υπήρξε κατ΄ εξοχήν Ποιητής». Τον ανακαλύπτουμε μέσα από τα ερωτικά γράμματα με το ψευδώνυμο «Αγάπιος και την ποιητική του συλλογή « Γυμνοί Δρόμοι»:

 «Δρόμοι γυμνοί που χάνονται στη νύχτα κουρασμένοι
………………………………………………………….»


 Όταν δολοφόνησαν τον Παύλο Μπακογιάννη τον μεγάλο Ευρυτάνα πολιτικό στιχούργησε το ποίημα «Κοιμάται και ονειρεύεται»

«Κοιμάται και ονειρεύεται τον ήλιο που χαράζει
Το αίμα του στην άσφαλτο πήρε φωνή και κράζει
Μαύρες ψυχές και σκοτεινές το φως δεν το μπορούνε
δεν την μπορούν την ξαστεριά και την αδερφοσύνη
…………………………………………………….
………………………………………………..»


Για κάθε κοινωνικό φαινόμενο και γεγονός που τον απασχόλησε έγραφε κάθε φορά και το αντίστοιχο ποίημα  Ετσι μας έδωσε για τα ναρκωτικά το ποίημα
«της Ανεμώνης»


«Σου΄πανε θάβρεις στη βελόνα και στη σκόνη
Χίλιους παράδεισους και χίλιους ουρανούς
Κι έμεινες μόνη εσύ κ΄η σκόνη, Ανεμώνη
………………………………………………»




Τούτη η μεταθανάτια αναφορά μας ας είναι ψυχοκέρι και λιβάνι στη ψυχή του εκλεκτού τέκνου της Αμπλιανης και εμπόδιο στο χρόνο να μην μπορεί να επιχώσει τη μνήμη του».



Ευχαριστούμε τον κο Δ. Μπερερή και τους Προέρδους των  Συλλόγων  «Αγία Παρασκευή» και «Στέγκος»,  κο Ν. Μπάκα και κα Μ. Σταμπουλοπούλου γι αυτή την υπέροχη εκδήλωση.
 
 Ευθυμία Θ. Γκανιάτσου (@Effie Gkaniatsou)
Φοιτήτρια Πανεπ/μίου Πατρών
Τμήμα Επιστήμης των Υλικών

*Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΜΠΛΙΑΝΗΣ" -ΤΕΥΧΟΣ 166 (ΙΟΥΝΙΟΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2013).

Η ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΙΣΣΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ




Οι φετινές γιορτές Εξόδου (2012) ήταν αφιερωμένες στο ρόλο των γυναικών του Μεσολογγίου, οι οποίες μόχθησαν, πολέμησαν, θυσιάστηκαν για την ελευθερία, στις τρείς πολιορκίες.

Αυτές οι γυναίκες έδειξαν αξιοθαύμαστο θάρρος, υπομονή, αξιοπρέπεια, βοήθησαν με κάθε τρόπο, στην περίθαλψη των αρρώστων, των τραυματιών και στην άμυνα της πόλης, δίπλα στους άνδρες, σαν άνδρες,  ζωσμένες με άρματα πολεμούσαν  τον εχθρό.

Οι Μεσολογγίτισσες όχι μόνο δε δείλιασαν, αλλά αντίθετα εμψύχωναν τους άνδρες και τους παρακινούσαν να αγωνιστούν ως το τέλος.

Την παραμονή της Εξόδου οι Μεσολογγίτισσες έκαψαν τα << σεμνά κρεβάτια>> τους για να μη τα μαγαρίσουν οι Αγαρηνοί και ετοίμασαν αφιόνι  να δώσουν στα παιδιά τους να κοιμηθούν για να μην ακουσθούν την ώρα που θα βγαίνουν .

Μοίρασαν τα ρούχα των δικών τους που είχαν σκοτωθεί, να τα φορέσουν αυτοί που θα έβγαιναν, γιατί τα δικά τους ήταν λερωμένα.   

Και κατά την ηρωική έξοδο το 1826 ακολούθησαν πολλές γυναίκες με ανδρική ενδυμασία κρατώντας από το ένα χέρι το σπαθί και από το άλλο το παιδί τους.
Εκαναν την γήινη υπέρβαση, όρμησαν μπροστά μαχόμενες  αψηφώντας το θάνατο.
Δεν ήταν ένα ηρωικό γεγονός αυτό που έγινε, ήταν μια προμελετημένη ενέργεια, ήταν η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η πνευματική τους καλλιέργεια, ήταν η εθελούσια <<ΘΥΣΙΑ>>, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ η ΘΑΝΑΤΟΣ,  τίποτα άλλο.
 
Ζωγράφοι, ποιητές και συγγραφείς, εμπνεύστηκαν από το μεγαλείο της λεβεντιάς και της  αυτοθυσίας τους, απαθανατίζοντας την Μεσολογγίτισσα, οι μεν σε πίνακες ζωγραφικής οι δε  σε στίχους και κείμενα .



Ζωγράφοι όπως ο Ντελανσάκ, σε πίνακά του, η Μεσολογγίτισσα μάνα, αγκαλιά με το νεκρό παιδί της στρέφει το ξίφος  προς το  στήθος της, προτιμάει το θάνατο από τη υποταγή στον άπιστο, από τη σκλαβιά. 




   Ο Θεόδωρος  Βρυζάκης φιλοτέχνησε τον πίνακα της Εξόδου του Μεσολογγίου, στον οποίο φαίνονται καθαρά οι Μεσολογγίτισσες  ζωσμένες με άρματα μάχονται
δίπλα στους άνδρες  σαν άνδρες,

Σε πίνακα του  Λουί Μπενζαμέν Ντεβούζ, Μεσολογγίτες άνδρες και γυναίκες ορμούν στη μάχη με προτροπή του σεβάσμιου Ιωσηφ Ρωγών. Σκηνές ατέλειωτων βομβαρδισμών με θύματα γυναίκες.

Ο Αύγουστος Φάμπρ στα κείμενά του γράφει πρώτος, λίγους μήνες μετά την Εξοδο κάνοντας γνωστό στην Ευρώπη τη Θυσία των Μεσολογγιτών. 


Ο Δ. Σολωμός στους <<Ελεύθερους Πολιορκημένους>>  στο Β΄ Σχεδίασμα λέει: <<Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ΄ ονόμά τους μνέω>> , <<Γιατί η δύναμη δεν είν΄ σ΄αυτές  ίσια με τ΄ άλλα δώρα>>, <<Ορκίζουν σε στη στάχτη αυτή……Και στα κρεββάτια τα΄άτυχα με το σεμνό στεφάνι>>  και να υπομένουν δίπλα στα νεκρά παιδιά τους  <<Κι άφ΄σε το χέρι του παιδιού, κι εσώπασδε λιγάκι, και ξάφνου της εφάνηκε  στο στόμα το βαμπάκι>>.

Γ΄ Σχεδίασμα <<Αηδονολάλειε στήθος μου, πριν το σπαθί σε σχίση ……με σας να πέσω στο σπαθί, κι άμποτε να ΄μαι πρώτη>>  σκηνή όπως έχει απεικονιστεί από τον Ντελανσακ.

Στο ποίημά του <<Η γυναίκα της Ζάκυνθος>> στιγματίζει την στάση μιας μερίδας βολεμένων αρχοντισσών της Ζακύνθου, απέναντι στις γυναίκες του Μεσολογγίου, που είχαν καταφύγει στο νησί .

<<Τι το θέλατε γυναίκες να πάρετε τα όπλα?  Σάμπως δεν είχατε τα πάντα στο Μεσολόγγι – τα κτήματά σας, τις εκκλησίες σας, τα πλούτη σας, τους υπηρέτες σας? Γιατί προδώσατε τον Τούρκο που σας τα έδινε όλα πλουσιοπάροχα?>>
Αυτή ήταν η λογική όλων  εκείνων που ήσαν έτοιμοι να υποδουλωθούν σε κάθε Τούρκο, σε κάθε Αγαρηνό ή Φράγκο ή Βενετό . 

Οι φλόγες του Μεσολογγίου και οι συνειδητή θυσία των αγωνιστών θέρμαναν τις καρδιές των πολιτισμένων και τους ξεσήκωσαν  σε μια αληθινή σταυροφορία για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους.



Δημοσίευση του κειμένου στην Εφημερίδα << Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΜΠΛΙΑΝΗΣ >>, έτος 2012






Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Οδοιπορικό ΄Αμπλιανη – Σαράνταινα (΄Ορος Οξυά )


Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου στο έργο του “ Η Συμφωνία των Βουνών ”  περιγράφει το μαγευτικό τοπίο που θα συναντήσουμε δίνοντας μια αίσθηση ελευθερίας και ένα περίεργο συναίσθημα δύναμης και ηρεμίας.
         Τόπος  και ώρα συνάντησης για αναχώρηση : Μεσακιά ( Κεντρική βρύση στο χωριό ΄Αμπλιανη  Ευρυτανίας),   07:30΄.
         Από βραδύς προετοιμασία – σακίδιο , νερό ,ψωμί,  χοντρό μπουφάν, σκούφο, κατάλληλα παπούτσια, γκλίτσα . Με τις ερωτήσεις του Γιάννη και της ΄Εφης, η μία μετά την άλλη, το  πως θα πάμε , πόσο θα περπατήσουμε, αν θα υπάρχουν μονοπάτια, αν θα έχει ήλιο, αν θα κάνει κρύο, ποια είναι η Σαράνταινα, αν φαίνεται από το χωριό μας , από πού πήρε το όνομα της, γιατί  το βουνό λέγεται Οξυά, και   απαντώντας στα ερωτήματά τους,  τους πήρε ο ύπνος .
         Κάποια στιγμή , περασμένα μεσάνυχτα , ακούω τα κλαδιά από το γέρο-πλάτανο που υπάρχει έξω από το σπίτι μας, να χτυπιούνται μεταξύ τους και να σπάζουν από το λυσσασμένο  αέρα. Ο  καιρός χάλασε.
         Ξημέρωνε σιγά – σιγά , ο αέρας αντί να κοπάσει δυνάμωνε, λίγα σύννεφα στον ορίζοντα αλλά  πολύ κρύο, τα μηνύματα   άσχημα.
        Στο σημείο συνάντησης οι μεγαλύτεροι της παρέας ( Γ. Σαρρής , Χ.Τάσσος , Κ. Τζινιέρη, Χ. Γκανιάτσος, Θ, Παλάντζας, Ε. Παλάντζα, Ζ. Γκανιάτσου) ήταν προβληματισμένοι , για το αν θα  έπρεπε να βάλουμε σε ταλαιπωρία τα παιδιά ή όχι .
Το χαμόγελο των παιδιών ήταν παγωμένο όχι τόσο από τον κρύο αέρα αλλά από την πιθανή ματαίωση  των σχεδίων τους. Οι έντονες ματιές , βουβές ικεσίες – μη μας στερήσετε αυτή την εμπειρία –πρόδιδαν τον φόβο της ματαίωσης της εκδρομής.Τους κλείνω με νόημα το μάτι με την  υπόσχεση > .
          Ο φόβος υπαρκτός, αλλά μη  μπορώντας να αντισταθούμε σ αυτό το βουβό παρακαλετό των παιδιών , ακόμη και  στα θερμά παρακάλια του μικρού Νεοκλή,  προς τη γιαγιά του, ξεκινήσαμε. Θα πηγαίναμε με τα αυτοκίνητα του Ανδρέα  Χασάνου , του Γιωργ. Πατούλια, του Χρ. Κοντούλα και της Κατίνας  Τζινιέρη, μέχρι  ένα σημείο και μετά θα συνεχίζαμε με τα πόδια.
          Οδηγός και ξεναγός, ο Γεώργιος   Αθ. Σαρρής. Περάσαμε την Κερασιά και από το μονοπάτι  κατεβήκαμε κάτω στο Τυροκομιό,  τοποθεσία που είχαν τη δεκαετία του ΄70 τα προβατα ο μπάρμπα – Θανάσης  ο Σαρρής μαζί με τον  Μπάρμπα Νίκο το Σαρρή.

Εκεί με το δικό του ξεχωριστό γλαφυρό τρόπο αφήγησης, παραστατικότατος, ο  Γιώργος, φανερά  συγκινημένος  μας γύρισε   πίσω στα παιδικά του χρόνια εξιστορώντας  τον τρόπο ζωής του τσοπάνου και των δικών του.

         Ήταν  χρόνια δύσκολα , πολύ δύσκολα .
          Ρίζωναν κοντά  σε ογκόλιθους να στήσουν το νοικοκυριό τους για να προφυλάσσονται από τους αέρηδες και κοντά σε τρεχούμενο νερό. Σε κάποιους από μας, ήρθαν θύμισες, βιώματα δικά μας, που σαν επισκέπτες και τότε , γνωρίσαμε από κοντά τα μαντριά , τα “κονάκια” από κλαδιά ελάτινα , τα κρεβάτια με τα ξύλινα τρίποδα έχοντας για στρώμα φτέρες και για σκεπάσματα τις τράγιες βελέντζες (κουβέρτες από γίδινο μαλλί  ) στα μαυρισμένα  από τη φωτιά  “κακάβια” τους (σκεύη μαγειρικής) να αχνίζει το φρέσκο γάλα και πιο πέρα απλωμένες κάτασπρες οι τσαντίλες  που στραγγίζουν το τυρί .
            Η αφήγηση τελειώνει.
            Δυστυχώς η σημερινή πραγματικότητα είναι σκληρή. Παντού ερημιά. Ακούς όμως το κελάρυσμα  της βρυσούλας, που χρόνια τώρα ασταμάτητα εκπληρώνει το χρέος της και χαίρεσαι  τα  απέραντα αλπικά λιβάδια με τα υπέροχα αγριολούλουδα, χρώματα και αρώματα. Ασύλληπτη  ομορφιά.
 Μετά πήραμε το μονοπάτι για να ανεβούμε στην κορυφή της Σαράνταινας.
Πρώτος οδηγούσε την ομάδα των 35-40 ατόμων ο Βαγγέλης ο Τάσσος  με   τα παιδιά , πίσω οι υπόλοιποι και τελευταία εγώ. Στα μισά συναντήσαμε το χωμάτινο δρόμο Αμπλιανης –Γαρδικίου και καθίσαμε να ξεκουραστούμε λίγο , μέχρι να ανεβούνε όλοι.
Ομολογουμένως  η ανάβαση ήταν πολύ δύσκολη, ενώ είχαν  αρχίσει τα σύννεφα να πυκνώνουν , ο ουρανός να σκοτεινιάζει , ο καιρός να αλλάζει , η κορυφή μπροστά μας πρόκληση. Νόμιζες πως θα απλώσεις το χέρι και θα ακουμπήσεις τα σύννεφα , μια ανάσα από τον ουρανό.
         Ο αέρας που εξακολουθούσε να φυσάει δυνατά έφερνε στα αφτιά μας τους ήχους από τους κύπρους, τα κουδούνια, τις φωνές των βοσκών που καλούσαν ξεχωριστά ένα – ένα με τα ονόματά τους τις προβατίνες  με τα αρνιά τους και από μακριά ερχόταν ο ήχος μια φλογέρας .
        Το θέαμα στον ορίζοντα μεγαλειώδες, από τη μια τα βουνόχτιστα Κράβαρα και από την άλλη  τα Βαρδούσια όρθωναν άγρια τις κορφές τους όμοια  με λεπίδια κοφτερά , λες και Τιτάνες , Γίγαντες και Εκατόγχειρες μετά από άγρια πάλη μαρμάρωσαν ……….

         Τα μικρά της παρέας τόλμησαν , όρμησαν για την κορυφή. ΄Ακουσαν την καρδιά τους και  έφυγαν πρώτοι. Το ένα ακολουθούσε το άλλο , το ένα πίσω από το άλλο. Ο μανιασμένος αέρας σκόρπισε στις πλαγιές τις παιδικές φωνούλες τους. Τα κατάφεραν , νίκησαν! Τα  συναισθήματα ήταν πολλά , όμως το συναίσθημα της προσπάθειας για την κατάκτηση της κορυφής είναι διαφορετικό. Είναι ένα μεγαλείο που σε ανταμείβει ηθικά. Απέδειξαν, στον εαυτό τους πρώτα, ότι όταν βάζουν στόχους στη ζωή τους παρά τα εμπόδια που θα συναντήσουν στο διάβα τους , στο τέλος θα πετύχουν.
Εκεί ψηλά , γνωρίζοντας από κοντά , αυτό το αθάνατο μνημείο της φύσης, έδωσαν υπόσχεση  να επαναλάβουν και του χρόνου την πορεία για την κορυφή της Σαράνταινας, παρασύροντας  με τον ενθουσιασμό τους και άλλα παιδιά της ηλικίας τους να ακολουθήσουν.
…… και ποιος ξέρει ίσως να είναι οι αυριανοί ορειβάτες-αναρριχητές  έτοιμοι να κατακτήσουν  κορυφές γνωστές και άγνωστες  στα Βαρδούσια (Κόρακας 2.495 μ.), στον Ολύμπο, στον Ταϋγετο , στις Άλπεις , στα Ιμαλάϊα κ.α.
         Ο > πήρε το δρόμο της επιστροφής για το χωριό με τα αυτοκίνητα, ενώ όσοι ανέβηκαν στην κορυφή των 1926 μ. γύρισαν στο χωριό  με τα πόδια, ακολουθώντας το μονοπάτι  της επιστροφής μέσω Υφαντή. Το όνειρο που ζήσαμε ακόμη δεν ξεχάστηκε .

Γιατί όποιος και μια φορά στη ζωή του  (1)

………ανάπαψε τη ματιά του πάνω σ' ένα λιβάδι με μαργαρίτες μιαν άνοιξη,
……. άκουσε τ΄ αηδόνι στη ρεματιά,
…….ρέμβασε στ΄ ακρογιάλι μια καλοκαιριάτικη βραδιά, με φεγγάρι,
…….αντίκρισε την ανατολή του ήλιου πάνω από μια βουνοκορφή,
…….περπάτησε στο δάσος πάνω στα ξερά φύλλα των δέντρων,
……είδε σμάρια τα πουλιά να ξεμακραίνουν στον ορίζοντα τις λαγαρές, καθάριες μέρες του φθινοπώρου,
…..μέθυσε με τις μυρουδιές του αγρού, τ΄ απόβροχο,
…..μαγεύτηκε απ' τα μυστήρια της νύχτας,

Θα μένει για πάντα, αγιάτρευτα,
ένας νοσταλγός της φύσης………

Όποιος και μια φορά στη ζωή του 
……………….. κοιμήθηκε έχοντας  προσκέφαλο  τ ΄ αστέρια,
……………… ξύπνησε πρωί, αιχμάλωτος στις  
                    Πυρόχρυσες   ακτίνες του  ήλιου,

Τότε  σίγουρα μένεις για πάντα νοσταλγός της φύσης
  (προσωπικά βιώματα από την 56η Π.Ο.Σ -  1996 - Βαρδούσια –κορυφή Κόρακας 2.495 μ. )  

Συμμετείχαν εκτός από τους παραπάνω και   οι:
Παναγιώτης Χ. Τάσσος , Βάσσω Χ. Τάσσου, Νεοκλής Ν. Τζινιέρης, Αποστόλης και Αλεξάνδρα του  Χ. Γκανιάτσου,  Μαρίλια Θ. Παλάντζα, Χασάνου Α, Ελενα, Κατερίνα και Ευαγγελία , Τάσσου Ε. Παναγιώτης και Βάσω, ΄Εφη και Γιάννης Θ. Γκανιάτσου, Μπαρώνου  Δήμητρα, Θεοδωράκη Σοφία, Μπαούρδας Σπύρος, Παύλος Σαρρής, Φρόσω Σκαρμούτσου, Σταυρούλα Σκαρμούτσου, Κοκόλιας Αναστάσης, Χαρά Γκανιάτσου, Σπυριδούλα Τάσσου.


 Ζ. Ι. Γκανιάτσου 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Δημοφιλείς αναρτήσεις